wideo
webcam
mobile
mapa
RSS
BIP
Honorowi Obywatele Miasta Zielonka
HONOROWI OBYWATELE MIASTA ZIELONKA
Ojciec Święty Jan Paweł II Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zielonka przyznano Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, uchwałą nr XVII/96/2000 Rady Miasta Zielonka z dnia 5 stycznia 2000 r. W uzasadnieniu napisano: "W uznaniu nieocenionych zasług dla Polski i świata, nadaje się Jego Świątobliwości Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zielonka". Potwierdzenie nadania tytuł przekazano Ojcu Świętemu podczas audiencji generalnej na placu Św. Piotra w Rzymie w tym samym roku.
Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) to błogosławiony Kościoła Katolickiego, polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski, a następnie arcybiskup metropolita krakowski, kardynał, 264. papież w okresie 16 października 1978 – 2 kwietnia 2005.
Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) to błogosławiony Kościoła Katolickiego, polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski, a następnie arcybiskup metropolita krakowski, kardynał, 264. papież w okresie 16 października 1978 – 2 kwietnia 2005.
ks. Jerzy MisterskiW 2011 roku Rada Miasta Zielonka nadała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zielonka, księdzu Jerzemu Misterskiemu. Kapłan od dziesięcioleci związany jest z Zielonką. W latach 60. XX w. był kapelanem Sióstr Dominikanek w Zielonce. Pod koniec lat 70. zamieszkał na plebanii parafii Matki Bożej Częstochowskiej w celu organizowania nowej parafii oraz budowy kościoła i plebanii w Zielonce Bankowej. Po zakończeniu budowy został jej pierwszym proboszczem. W 2005 r. ks. Jerzy Misterski został uhonorowany doroczną nagrodą Towarzystwa Przyjaciół Zielonki „Mutka vel Zielonka” za ponad 20 lat integracji społeczności lokalnej wokół parafii, którą budował i przez wiele lat prowadził.
Józef Kuc
Józef Kuc (ur. 1915 r.) jest ostatnim żyjącym obrońcą Helu z 1939 r. W czasie II wojny światowej zapisał wspaniałą kartę historii wojny obronnej Polski, biorąc udział w obronie Półwyspu Helskiego. Po zakończeniu wojny i powrocie z robót przymusowych w Niemczech zamieszkał w Zielonce dzięki swojej żonie, Irenie Kubickiej, której rodzina mieszkała tu już od 1914 r. Za udział w wojnie obronnej oraz działalność zawodową został wielokrotnie odznaczony: Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Zwycięstwo i Wolność, Medalem za Udział w Wojnie Obronnej 1939 r., Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, Zasłużonym dla Budownictwa. Tutuł Honorowego Obywatela Miasta Zielonka został nadany p. Józefowi Kucowi w 2011 r., a potwierdzenie nadania wręczono podczas uroczystej gali z okazji 50. lecia nadania praw miejskich Zielonce.
ks. Mieczysław Stefaniuk Rada Miasta Zielonka nadała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Zielonka ks. Mieczysławowi Stefaniukowi Uchwałą Nr XXXII/341/13 z dnia 28 maja 2013r.
Ksiądz Mieczysław Stefaniuk urodził się 25 sierpnia 1939 r. w rolniczej rodzinie w Drelowie (diecezja siedlecka). Wyświęcony na kapłana został 26 maja 963 r. przez kardynała Stefana Wyszyńskiego. Ukończył studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Decyzją arcybiskupa archidiecezji warszawskiej i gnieźnieńskiej kardynała Józefa Glempa od 5 października 1986 został proboszczem Parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonce. Po utworzeniu Kolegiaty Radzymińskiej 25 marca 1993 r. został kanonikiem gremialnym, a w 1994 r. mianowany został prałatem. Na mocy dekretu biskupa diecezji warszawsko - praskiej Kazimierza Romaniuka z dnia 17 czerwca 1996 r., został utworzony dekanat zielonkowski, a na jego dziekana został powołany ksiądz Mieczysław Stefaniuk. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk, w wielu miejscach, w których pełnił posługę, odznaczył się charyzmą w gromadzeniu wokół siebie środowiska ludzi chętnych do współpracy, szczególnie do działań na rzecz społeczności lokalnej.
Od 1964 roku był wikariuszem w Kobyłce, gdzie mając pod opieką wieś Ossów szybko zaangażował się w akcję dbania o miejsca pamięci Bitwy Warszawskiej. Będąc nauczycielem religii na Stefanówce i w Ossowie, docierał z dziećmi do kaplicy
ossowskiej leżącej ówcześnie na terenie oficjalnie zamkniętym. Nosili tam razem kwiaty, porządkowali teren. Była to najprawdopodobniej pierwsza powojenna zorganizowana akcja ochrony tego unikatowego zabytku dziedzictwa historycznego, będącego najważniejszym historycznym miejscem w granicach administracyjnych miasta Zielonka. Działalność ks. Mieczysława Stefaniuka także jako proboszcza parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonce ma wyraźny komponent społeczny. Angażuje się mocno w obchody świąt narodowych oraz we współpracę z kombatantami, m.in. w msze katyńskie, spotkania środowiskowe. Dba o upamiętnienie historii lokalnej, patronuje konkursom w szkołach, promuje historię Zielonki i parafii. W kościele powstało epitafium zielonkowian pomordowanych na wschodzie. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk wprowadził w parafii i mieście wiele zwyczajów kultywujących tradycje religijne i narodowe, a jednocześnie włączających do tych zadań całe rodziny - konkursy na szopki, palmy wielkanocne, kolędowanie z gwiazdą, inicjował upamiętnienie Roku Jubileuszowego. Wspiera i angażuje się w inicjatywy obywatelskie i pozarządowe, zasiadał w gminnej Radzie Pożytku Publicznego, obejmuje opieką takie akcje jak spotkania dzieci niepełnosprawnych. Uczestniczy z zaangażowaniem w akcjach charytatywnych, inicjuje zbiórki na rzecz poszkodowanych i potrzebujących, które na stałe zagościły w parafii. organizował wypoczynek letni dla potrzebujących zielonkowskich dzieci, współorganizuje akcje przygotowywania świątecznych paczek dla najuboższych.
Z jego inicjatywy w Zielonce powstało kilka dzieł prospołecznych (promieniujących daleko poza obszar miasta) – jest to między innymi: stacja Caritas, Dom Samotnej Matki (działający na rzecz obszaru regionalnego), poradnia rodzinna (działająca na rzecz kilku okolicznych gmin). Nie bez znaczenia jest też dbanie o świątynię oraz teren i zabudowania rzyległe do kościoła. Są one bowiem, także dzięki postawie ks. Mieczysława Stefaniuka, otwarte na wiele działań społecznych i animacyjnych na rzecz lokalnej społeczności. Taką funkcję od lat pełni m.in. aula Jana Pawła II goszcząc np. cykliczne wykłady historyczne dla mieszkańców. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk był osobą otwartą na pomoc w budowaniu nowego demokratycznego samorządu w Zielonce, udzielał wsparcia, promował zaangażowanie obywatelskie. Znana jest jego postawa patriotyczna, podtrzymywanie, także w czasach niedemokratycznych, kultu bohaterów narodowych, także współczesnych – jak ksiądz Jerzy Popiełuszko.
Ksiądz Proboszcz Mieczysław Stefaniuk aktywnie włącza się w liczne organizowane przez Samorząd Zielonkowski i podmioty pozarządowe przedsięwzięcia edukacyjne, kulturalne, charytatywne.
Ksiądz Mieczysław Stefaniuk urodził się 25 sierpnia 1939 r. w rolniczej rodzinie w Drelowie (diecezja siedlecka). Wyświęcony na kapłana został 26 maja 963 r. przez kardynała Stefana Wyszyńskiego. Ukończył studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Decyzją arcybiskupa archidiecezji warszawskiej i gnieźnieńskiej kardynała Józefa Glempa od 5 października 1986 został proboszczem Parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonce. Po utworzeniu Kolegiaty Radzymińskiej 25 marca 1993 r. został kanonikiem gremialnym, a w 1994 r. mianowany został prałatem. Na mocy dekretu biskupa diecezji warszawsko - praskiej Kazimierza Romaniuka z dnia 17 czerwca 1996 r., został utworzony dekanat zielonkowski, a na jego dziekana został powołany ksiądz Mieczysław Stefaniuk. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk, w wielu miejscach, w których pełnił posługę, odznaczył się charyzmą w gromadzeniu wokół siebie środowiska ludzi chętnych do współpracy, szczególnie do działań na rzecz społeczności lokalnej.
Od 1964 roku był wikariuszem w Kobyłce, gdzie mając pod opieką wieś Ossów szybko zaangażował się w akcję dbania o miejsca pamięci Bitwy Warszawskiej. Będąc nauczycielem religii na Stefanówce i w Ossowie, docierał z dziećmi do kaplicy
ossowskiej leżącej ówcześnie na terenie oficjalnie zamkniętym. Nosili tam razem kwiaty, porządkowali teren. Była to najprawdopodobniej pierwsza powojenna zorganizowana akcja ochrony tego unikatowego zabytku dziedzictwa historycznego, będącego najważniejszym historycznym miejscem w granicach administracyjnych miasta Zielonka. Działalność ks. Mieczysława Stefaniuka także jako proboszcza parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonce ma wyraźny komponent społeczny. Angażuje się mocno w obchody świąt narodowych oraz we współpracę z kombatantami, m.in. w msze katyńskie, spotkania środowiskowe. Dba o upamiętnienie historii lokalnej, patronuje konkursom w szkołach, promuje historię Zielonki i parafii. W kościele powstało epitafium zielonkowian pomordowanych na wschodzie. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk wprowadził w parafii i mieście wiele zwyczajów kultywujących tradycje religijne i narodowe, a jednocześnie włączających do tych zadań całe rodziny - konkursy na szopki, palmy wielkanocne, kolędowanie z gwiazdą, inicjował upamiętnienie Roku Jubileuszowego. Wspiera i angażuje się w inicjatywy obywatelskie i pozarządowe, zasiadał w gminnej Radzie Pożytku Publicznego, obejmuje opieką takie akcje jak spotkania dzieci niepełnosprawnych. Uczestniczy z zaangażowaniem w akcjach charytatywnych, inicjuje zbiórki na rzecz poszkodowanych i potrzebujących, które na stałe zagościły w parafii. organizował wypoczynek letni dla potrzebujących zielonkowskich dzieci, współorganizuje akcje przygotowywania świątecznych paczek dla najuboższych.
Z jego inicjatywy w Zielonce powstało kilka dzieł prospołecznych (promieniujących daleko poza obszar miasta) – jest to między innymi: stacja Caritas, Dom Samotnej Matki (działający na rzecz obszaru regionalnego), poradnia rodzinna (działająca na rzecz kilku okolicznych gmin). Nie bez znaczenia jest też dbanie o świątynię oraz teren i zabudowania rzyległe do kościoła. Są one bowiem, także dzięki postawie ks. Mieczysława Stefaniuka, otwarte na wiele działań społecznych i animacyjnych na rzecz lokalnej społeczności. Taką funkcję od lat pełni m.in. aula Jana Pawła II goszcząc np. cykliczne wykłady historyczne dla mieszkańców. Ksiądz Mieczysław Stefaniuk był osobą otwartą na pomoc w budowaniu nowego demokratycznego samorządu w Zielonce, udzielał wsparcia, promował zaangażowanie obywatelskie. Znana jest jego postawa patriotyczna, podtrzymywanie, także w czasach niedemokratycznych, kultu bohaterów narodowych, także współczesnych – jak ksiądz Jerzy Popiełuszko.
Ksiądz Proboszcz Mieczysław Stefaniuk aktywnie włącza się w liczne organizowane przez Samorząd Zielonkowski i podmioty pozarządowe przedsięwzięcia edukacyjne, kulturalne, charytatywne.
ZNANE OSOBY
ZWIĄZANE Z ZIELONKĄ
(wybrane postacie)
Jerzy Bartnik ps. Magik (ur. 25 stycznia 1930 w Warszawie, zm. 13 grudnia 2011 tamże) – polski żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, kawaler orderu Virtuti Militari V klasy, najmłodszy żołnierz AK nagrodzony tym orderem. Mieszkał w Zielonce.
Ottokar Brzoza-Brzezina (ur. 3 marca 1883 w Protivínie w Czechach, zm. 30 sierpnia 1968 w Zielonce pod Warszawą) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowany na generała brygady. Mieszkał w Zielonce.
Maciej Gutowski (ur. 4 listopada 1931 w Krakowie – zm. 11 października 1998 w Zielonce), polski historyk sztuki. Badacz polskiej sztuki gotyckiej, secesji, sztuki nowoczesnej, znawca architektury XIX wieku. Współorganizator happeningów, plenerów i wystaw. Krytyk sztuki. W latach 1989-1993 wiceprzewodniczący rady miasta Zielonka. Mieszkał w Zielonce.
Leopold Janikowski (ur. 1855, zm. 8 grudnia 1942) - meteorolog, podróżnik, etnograf.. W latach 1882-85 uczestniczył w wyprawie do Kamerunu i badaniach prowadzonych tam przez Stefana Szolc-Rogozińskiego i Klemensa Tomczeka. Mieszkał w Zielonce.
Herman Knothe, inż. (1879-3 września 1961 roku). W styczniu 1931 roku został powołany na stanowisko generalnego łowczego Lasów Państwowych w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. W tym samym roku został wybrany na członka Prezydium Międzynarodowej Rady Łowieckiej. Mieszkał w Zielonce.
Józef Orwid (Józef Kotschy) (ur. 14 listopada 1891 w Besku koło Sanoka, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski aktor. W latach 1933-1939 zagrał w kilkudziesięciu polskich filmach. Mieszkał w Zielonce.
Marta Podoska - Koch urodziła się w 1905 roku w Kijowie. Ukończyła warszawską Akademię Sztuk Plastycznych w 1939 r, malarstwo sztalugowe u profesora Tadeusza Pruszkowskiego oraz malarstwo ścienne u profesora Leonarda Pękalskiego. Mieszkała w Zielonce.
Roman Podoski (ur. 15 sierpnia 1873 w Dąbrowicach k. Lwowa, zm. 23 listopada 1954) – polski uczony elektryk, pionier elektryfikacji polskich kolei, profesor Politechniki Warszawskiej, współzałożyciel Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Mieszkał w Zielonce.
Stefan Szyller (ur. 4 września 1857 w Warszawie, zm. 22 czerwca 1933 w Kutnie) – polski architekt i konserwator zabytków, przedstawiciel historyzmu. W Zielonce był projektantem (wolontariuszem) Domu Rencistów przy ul. Poniatowskiego.
Jacek Woroniecki (ur. 21 grudnia 1878 w Lublinie, zm. 18 maja 1949 w Krakowie) dominikanin, rektor KUL, filozof, teolog, pedagog.W 1932 założył Zgromadzenie Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi, którego celem w zamyśle o. Woronieckiego miało być ewangelizowanie ludności rosyjskiej na terenach. Często bywał u sióstr w Zielonce.
Ottokar Brzoza-Brzezina (ur. 3 marca 1883 w Protivínie w Czechach, zm. 30 sierpnia 1968 w Zielonce pod Warszawą) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowany na generała brygady. Mieszkał w Zielonce.
Maciej Gutowski (ur. 4 listopada 1931 w Krakowie – zm. 11 października 1998 w Zielonce), polski historyk sztuki. Badacz polskiej sztuki gotyckiej, secesji, sztuki nowoczesnej, znawca architektury XIX wieku. Współorganizator happeningów, plenerów i wystaw. Krytyk sztuki. W latach 1989-1993 wiceprzewodniczący rady miasta Zielonka. Mieszkał w Zielonce.
Leopold Janikowski (ur. 1855, zm. 8 grudnia 1942) - meteorolog, podróżnik, etnograf.. W latach 1882-85 uczestniczył w wyprawie do Kamerunu i badaniach prowadzonych tam przez Stefana Szolc-Rogozińskiego i Klemensa Tomczeka. Mieszkał w Zielonce.
Herman Knothe, inż. (1879-3 września 1961 roku). W styczniu 1931 roku został powołany na stanowisko generalnego łowczego Lasów Państwowych w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. W tym samym roku został wybrany na członka Prezydium Międzynarodowej Rady Łowieckiej. Mieszkał w Zielonce.
Józef Orwid (Józef Kotschy) (ur. 14 listopada 1891 w Besku koło Sanoka, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski aktor. W latach 1933-1939 zagrał w kilkudziesięciu polskich filmach. Mieszkał w Zielonce.
Marta Podoska - Koch urodziła się w 1905 roku w Kijowie. Ukończyła warszawską Akademię Sztuk Plastycznych w 1939 r, malarstwo sztalugowe u profesora Tadeusza Pruszkowskiego oraz malarstwo ścienne u profesora Leonarda Pękalskiego. Mieszkała w Zielonce.
Roman Podoski (ur. 15 sierpnia 1873 w Dąbrowicach k. Lwowa, zm. 23 listopada 1954) – polski uczony elektryk, pionier elektryfikacji polskich kolei, profesor Politechniki Warszawskiej, współzałożyciel Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Mieszkał w Zielonce.
Stefan Szyller (ur. 4 września 1857 w Warszawie, zm. 22 czerwca 1933 w Kutnie) – polski architekt i konserwator zabytków, przedstawiciel historyzmu. W Zielonce był projektantem (wolontariuszem) Domu Rencistów przy ul. Poniatowskiego.
Jacek Woroniecki (ur. 21 grudnia 1878 w Lublinie, zm. 18 maja 1949 w Krakowie) dominikanin, rektor KUL, filozof, teolog, pedagog.W 1932 założył Zgromadzenie Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi, którego celem w zamyśle o. Woronieckiego miało być ewangelizowanie ludności rosyjskiej na terenach. Często bywał u sióstr w Zielonce.
Wojciech Januszewicz (ur. 30 kwietnia 1911, zm. 5 października 1940) – polski pilot walczący w II wojnie światowej. Bohater pojedynku powietrznego nad Zielonką, prowadzonego w obronie zielonkowskiego lotniska. Przydzielony jako pilot do 111 Eskadry Myśliwskiej. 19 marca 1938 roku mianowany zastępcą dowódcy eskadry, która rok później weszła w skład broniącej rejonu Warszawy Brygady Pościgowej. Po wybuchu wojny 2 września 1939 roku dowódca eskadry kapitan Gustaw Sidorowicz został ranny. Jego miejsce zajął por. Wojciech Januszewicz, który funkcję dowódcy pełnił do chwili ewakuacji 18 września. Następnie poprzez Rumunię został ewakuowany do Francji gdzie walczył w Polskich Sił Powietrznych we Francji. 2 sierpnia 1940 został przeniesiony do Dywizjonu 303. 5 października 1940 roku pilotowany przez niego Hawker Hurricane nr P3892 został zestrzelony przez Me 109 nad kanałem La Manche w okolicach angielskiej miejscowości Hastinge. W wyniku odniesionych ran i poparzeń, Wojciech Januszewicz zmarł tego samego dnia. Został pochowany na cmentarzu w Northwood grób H 237.
Zgłoś do:
.JPG){kind=link}
